Voor zorgorganisatie SWZ realiseren we de komende jaren een prachtig woonpark in Son en Breugel. Deze omvangrijke klus is een nauwe samenwerking tussen Pauwert Architectuur, Lichtstad Architecten, Karres en Brands, Van Aarle de Laat en Klictet. Dit in zeer intensief overleg met medewerkers én cliënten die op Zonhove wonen en werken, zodat we een toekomstbestendige, functionele, mooie, duurzame en vooral fijne leefomgeving kunnen realiseren, waarin goede zorg op één staat.
Te midden van natuur én tegen dorpshart aan
Op Zonhove wonen en werken cliënten en medewerkers te midden van de natuur; De Grote Beek slingert door het groen en een flink stuk bos beslaat bijna de helft van het terrein. Tegelijkertijd ligt Zonhove tegen de dorpskern van Son aan: een unieke combinatie die uitgangspunt is geworden voor een nieuw ontwerp waarin landschap en gebouw elkaar versterken én herkenbaar maken.
Zonhove is ontstaan op een plek waar in eerste instantie een klooster stond. Vanaf de jaren ’80 is er een hoop veranderd; het klooster is gesloopt, er zijn woningen gebouwd (destijds gericht op kinderen met een beperking) en er zijn in de loop van de tijd verschillende gebouwen voor dagbesteding en vrije tijd gerealiseerd. Inmiddels zijn bijna alle bewoners volwassen, is de visie op zorg veranderd en is er behoefte aan nieuwbouw die hierbij past.
Herkenbaarheid en een levendig hart
Het bijzondere aan Zonhove is dat het tegen de dorpskern aanligt en daardoor echt een wijkje vormt van het dorp Son en Breugel. Tegelijkertijd maakt het onderdeel uit van grotere groenstructuren. Die kenmerken willen we versterken en inzetten om herkenbaarheid van alle verschillende functies en gebouwen voor de bewoners te vergoten. Binnen de wijk Zonhove zelf maken we weer 3 herkenbare woonwijkjes, gekoppeld aan het landschap op die specifieke plek en daardoor herkenbaar voor de cliënt. Daarbij komt er een hart, waar alle gezamenlijke functies omheen zijn gepositioneerd en waar ruimte is voor evenementen. Een plek die voor de bewoners heel belangrijk is: hier kun je je vrije tijd doorbrengen, hier is iets te beleven. Maar juist ook ieder ander is hier welkom voor een kop koffie, lunch of een bezoekje aan de boerderijdieren.
Wonen bij het bos, aan de beek en in het park
Een flink deel van Zonhove is bos en op de plek waar het bos het open terrein raakt, hebben we de boswoningen ontworpen. Wat kloekere, bakstenen, stoere gebouwen; passend bij het karakter van het bos.
Over het terrein slingert ook De Grote Beek; prachtig om aan te wonen. De beekwoningen richten zich dan ook op de beek, die in het landschapsontwerp meer ruimte krijgt en zichtbaarder wordt. Deze woningen strekken zich wat meer uit en in de vormentaal en materiaalkeuze wordt sterk de link gelegd met wonen aan het water.
Wanneer je de beek oversteekt, kom je in het park, met een meer open en groen karakter. Hier worden de seizoenen zichtbaar en tastbaar door meekleurende beplanting. Dit wijkje ligt het dichtst bij het dorpshart; de woningen zijn hier licht en een kleinere korrel refereert aan meer dorps wonen.
Het hart
Aan het hart wordt juist gewerkt en gerecreëerd. De dagbestedingsgebouwen richten zich hierop, de ondersteunende diensten kijken erop uit en de boerderij, D’n Tref en het restaurant vormen de spil van alle activiteiten. Ook is het de plek waar bijzondere evenementen georganiseerd worden, zoals de jaarlijkse kermis en optredens. Terugkerende evenementen waar de cliënten naar uitkijken, dus die ook in het nieuwe ontwerp weer de ruimte krijgen.
Gefaseerd plan met veel betrokkenheid
In drie fasen worden nieuwe woningen, dagbestedingsgebouwen en plekken voor vrije tijdsbesteding en ondersteunende functies gehuisvest. Omdat dit een groot en langdurig traject is, worden cliënten intensief betrokken. Er zijn bouwdagen geweest waar we informatie uitwisselenden met medewerkers en cliënten, maar er zijn ook veel losse gesprekken in kleiner verband gevoerd. Zeer waardevol om niet alleen voor, maar ook mét mensen de toekomstige leefomgeving vorm te geven.
Meer weten over dit project?
Neem contact op met Myrthe Coppers
